ಅನುಕೂಲಕ್ಕೊಂದೆರಡು ಪ್ರೀತಿ...!
ಮೊನ್ನೆ ಯಾವ್ದೊ ಕೆಲ್ಸದ ಮೇಲೆ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೊಗ್ಬೆಕಾಗಿ ಬಂತು. ನನ್ಗೆ ಬೆಂಗ್ಳೂರಂದ್ರೆ ಒಂತರ ಬೇಜಾರು ಅಲ್ಲಿಯ ಹೊಗೆ, ಜನ ಸಂದಣಿ, ಟ್ರಾಫಿಕ್ ನೋಡಿದ್ರೆ ಅಲ್ಲಿಗ್ಯಾಕಾರು ಹೋಗ್ಬೇಕಪ್ಪ ಅನ್ಸೋದು ಒಂದ್ ಕಡೆಯಾದ್ರೆ, ಹಾಸನ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗೊದಂದ್ರೆ ಒಂತರ ಅನಾಥ ಭಾವ. ಮೊದ್ಲಿಂದ್ಲು ನಂಗೆ ಪ್ರಯಾಣ ಅಷ್ಟಕ್ಕಷ್ಟೇ. ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬೇಜಾರಾದಾಗ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡಿದ್ರೆ ಸ್ವಲ್ಪ ನೆಮ್ದಿ ಸಿಗುತ್ತೆ ಅಂತ ಎಲ್ಲ ಹೇಳ್ತಾರೆ, ಆದ್ರೆ "ನನ್ನೂರಿನ, ನನ್ನ ಮನೆಯ, ನನ್ನ ಕೋಣೆಯ,ನನ್ನ ಹಾಸಿಕೆಯ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಗದ ನೆಮ್ದೀ ಬೇರೆಲ್ಲೋ ಎಲ್ ಸಿಗುತ್ತೆ ಅನ್ನೊ ವಾದ ನನ್ದೂ...." ಅದ್ ಬಿಡಿ, ಅಂತು ಇಂತು ಎರಡ್ ದಿನಕ್ ಬೇಕಾದ ಬಟ್ಟೆ ಬರೆ ಜೋಡಿಸಿ, ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದ ಫೈಲ್ ಗಳನ್ನ ಎತ್ತಿಟ್ ಕೊಂಡು, ಬೆಳಗ್ಗೆ ಬೇಗ ಏಳಲು ಸಿದ್ಧವಾಗಿ ನಿದ್ದೆಗೆ ಜಾರಿದೆ. ಅದ್ಯಂತ ಫೋನಲ್ಲಿ ಅಲರಾಮ್ ಇಟ್ರು ನಂಗ್ ಅಪ್ಪ ಕೂಗೋ ಕೂಗಿಗೆ ಎಚ್ರ ಆಗದು. ಅಪ್ಪ: ಪುಟ್ಟು ನೋಡು ಈಗಾಗ್ಲೇ 5:15, 5:30 ಕ್ಕೆ ಬಸ್ಸು, ಸುಮ್ನೇ ಕೆಂಪ್ ಬಸ್ಸಲ್ ಹೋಗಕ್ ಆಗ್ದೇ ಐರಾವತ ಬೇರೆ ಬುಕ್ ಮಾಡಿದ್ಯಾ... ನೋಡೀಗ ಅದ್ ಹೋಗುತ್ತೆ.... ನಾನು: ಆ........ ಇಷ್ಟ್ ಬೇಗ 5:15 ನಾ.... ಅಲಾರಾಮ್ ಹೊಡ್ದಿದ್ದೇ ಕೇಳಿಸ್ಲಿಲ್ಲಾ...... (ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದ ಫೋನ್ ತಗಂಡ್ ನೋಡಿದ್ರೆ ಇನ್ನು 4:15) ಅಪ್ಪ ಯಾಕ್ ಇಷ್ಟ್ ಬೇಗ ಎಬ್ರುಸ್ದೇ...... ಹೇ...... ಆ...... ನಿಂದೊಂದ್ ಕಾಟ..... ಅಪ್ಪ: